Ik kwam bij een leuk druk gezin om hun jongste zoon Jim te begeleiden. Jim is 10 jaar en heeft autisme. Sinds de verhuizing eet Jim alleen nog buiten. Weer of geen weer, hij pakt zijn bordje op en gaat voor of achter in de tuin zitten. Jim kan niet binnen eten omdat de vlekken (knoesten) op de laminaat vloer springen als hij gaat eten. Zowel Jim als moeder willen heel graag dat hij weer gewoon binnen eet, maar wat ze ook proberen, er lijkt maar weinig te werken. Ik ga met Jim in gesprek over het eten, en probeer te achter halen wanneer het probleem is ontstaan, wat er is gebeurd en hoe groot zijn motivatie is om weer binnen te kunnen eten.
We spraken over het eten en bekeken de vloer. Jim heeft verkeerde puzzelstukjes aan elkaar gekoppeld waardoor datgene wat hij vertelt steeds verder van de werkelijkheid komt af te liggen. Verdeeld over een aantal maanden heb ik samen met Jim een beloningssysteem gemaakt waarin we van hele kleine stapjes naar steeds wat grotere stapjes gaan. In het beloningssysteem gebruik ik kleine beloningen waar hij gemotiveerd van raakt. Dat is bijvoorbeeld hard juichen als het hem lukt om iets te eten. Jim wordt heel blij van juichen, klappen, zingen en dansen.
We beginnen binnen met iets kleins zoals een snoepje. De eerste keer wilde Jim toch naar buiten gaan en heb ik hem gestimuleerd om binnen te blijven, vervolgens deed Jim het snoepje na lang aarzelen in zijn mond en haalde het vrijwel direct weer uit zijn mond. Ik heb hem geprezen met twee dikke duimen en een applausje. Dit was de eerste stap. We hebben ook regelmatig gesproken over de vlekken op de grond en heb hem helpen relativeren. ‘Er zitten vlekken op de grond, maar die heb ik nog nooit zien springen. Vlekken springen niet dit zijn de knoesten van de boom die zitten nou eenmaal in houten vloeren’. Ik heb hem laten zien dat als ik eet of als zijn moeder eet dat er niks gebeurd met de vlekken op de grond en dat iedereen binnen kan eten en dat hij dat ook kan. Dit heb ik wekelijks herhaald. Moeder heeft in de tijd dat ik niet aanwezig was met Jim geoefend en hem gestimuleerd om binnen te eten en ze hielden samen de beloningslijst bij. Ik was heel blij als er pogingen bij zaten om binnen iets te eten en gaf hem daar ook complimenten en een high five voor.
De eerste keren stopte hij het snoepje in zijn mond en kwam het er weer uit, maar met mini stapjes lukte het om samen een snoepje, en uiteindelijk een koekje te eten aan tafel. Met een groot gejuich en een dansje werd hij beloont. En toen hij het eerste doel had behaald wat bijvoorbeeld een klein koekje binnen opeten was kreeg hij zijn eerste beloning wat een ijsje was. Dat ijsje gingen we samen kopen bij de supermarkt en werd dan in de auto opgegeten. Het binnen eten was op andere plekken waar een houten vloer was ook een probleem dus gingen we ook op andere plekken oefenen. Na enkele maanden relativeren, aanmoedigen, juichen, dansen en applaudisseren lukte het Jim om zijn ontbijt, lunch en avondeten binnen te eten zonder dat hij last had van de vlekken op de vloer. Met dank aan de goed samenwerking met Jim en zijn moeder is het Jim gelukt en hij is er maar wat trots op. Jim heeft alle tussendoelen behaald en zijn eind beloning was een weekendje weg met zijn moeder.
Geschreven met toestemming van moeder en de namen zijn aangepast.
Petra Dekker
www.petradekker.nl