Niet gecategoriseerd

Het negeren van de diagnose autisme

Kort geleden ben ik met een moeder van een thuiszittende puberzoon met autisme mee geweest naar de jeugdbeschermingstafel. De (jeugd)beschermingstafel is een overleg tussen meerdere partijen, zoals de CJG-coach van de gemeente, jeugdreclassering en andere betrokken organisaties. Tijdens zo’n overleg wordt over gezinnen gesproken waarin men denkt dat het opvoedklimaat onveilig is of waarbij anderszins een of meerdere kinderen in het gezin in zijn of haar ontwikkeling wordt bedreigd. Aan de Jeugdbeschermingstafel wordt besloten of wel of niet een onderzoek door de Raad voor de Kinderbescherming wordt gestart of dat dit voorkomen kan worden door preventieve jeugdbescherming in te zetten. Er waren zeven professionals, een notulist, een voorzitter en de ouders aanwezig. In totaal elf mensen rondom een casus. “Dat is een dure middag?” dacht ik bij mezelf.

De dame van jeugdreclassering begon te vertellen waarom zij vond dat er OTS (Onder toezichtstelling) aangevraagd moest worden. Waarop zij vertelde dat tot op heden alle hulp die er aangeboden is te weinig hebben opgeleverd, zo ook de opname op een behandelgroep waar deze puber een behandeltraject in ging wat op een pedagogische aanpak gebaseerd was. Ik had van te  voren de verslagen doorgelezen en het gesprek voorbereid, waarop ik de vraag kon stellen hoe zij tijdens deze behandeling rekening hebben gehouden met de autisme diagnose van deze jongen?
Nou eh.. Niet! Zij hadden gekozen voor een pedagogische aanpak!

Ik was onaangenaam verrast! Hoe kan men een kind met autisme zijn diagnose autisme ontkennen en hem behandelen alsof hij geen beperking zou hebben? Als een kind diabetes heeft, dan ontken je dat toch ook niet, dan zorg je er toch ook voor dat het kind de nodige behandeling krijgt?
Verrassend was dat bijna alle genodigden geen of weinig kennis van autisme hebben, maar wel oordelen over de gevolgen voor dit kind en zijn ouders, mogelijk kiezen voor een aanpak met dwang en drang, terwijl autisme en dwang niet zo goed met elkaar matchen. Alleen de CJG coach knikte zo nu en dan bevestigend als ik een stukje uitleg gaf over het autisme, maar ze viel me niet bij. Men negeert blijkbaar makkelijk deze diagnose, wat misschien logisch is als je geen idee hebt wat autisme inhoud, met grote gevolgen voor ouders en kind.
Uiteindelijk werd er toch besloten om een onderzoek te laten plaatsvinden door de Raad van Kinderbescherming met betrekking tot OTS.

Wat is OTS? Uitleg OTS

Petra Dekker
www.coachaut.nl

Related post