Niet gecategoriseerd

En….doing…vol hoofd…chaos!!!

L is een denker, hij overdenkt bijna alles met het gevolg veel te vaak een mega vol hoofd te hebben. Hij denkt over praktische dingen, over communicatie over wat hij niet begrijpt, zoekt oplossingen die hij meestal niet kan vinden, omdat oplossingen bedenken voor sommige mensen met autisme ontzettend moeilijk kan zijn. Daarnaast help het ADHD ook niet echt want zijn concentratie laat hem nog weleens in de steek en is hij snel afgeleid. Afgeleid door dingen om hem heen maar ook door de woorden die hij hoort en er een betekenis aan verleent. (interne- en externe prikkels)

Metaforen… zo leuk als ik deze vind, hij kan er helemaal niks mee. En waarom niet? Omdat hij de taal letterlijk neemt. Onlangs kwam er een mooie metafoor voorbij op facebook en het leek me de moeite waard om deze uit te leggen aan L.

De meester zei tegen zijn leerling: “Stel, iemand komt naar je toe met een cadeautje, maar je neemt het niet aan. Van wie is dan het cadeautje?”.
“Van diegene die het jou wil geven”, antwoordde zijn leerling.
“Datzelfde geldt voor dingen als jaloezie, boosheid en beledigingen” zei de meester.
“Als je het niet aanneemt, blijft het van degene, die het met zich mee zeult….”

Ik las direct de verwarring op zijn gezicht en de discussie kwam op gang. “Ik heb altijd geleerd dat als je een cadeautje van iemand krijgt dat je deze beleeft moet aannemen, dus dat doe ik dan ook! Je gaat dat dan toch niet terug geven? Nee dat kan niet dat is niet netjes! Ja maar dit is een metafoor.” En legde uit wat een metafoor was. Nou…daar kon hij helemaal niks mee zei hij opstandig en we kwamen niet verder dan het cadeautje.

Op school wilde het ook niet helemaal lukken in de communicatie. Vanwege omstandigheden mist hij een aantal keren per week een aantal lessen op school. Toen hij bij een leerkracht kwam om te vragen voor het inhalen van een toets en een aftekenlijst kreeg hij het antwoord dat ze er over moest nadenken en dat hij eens vaker naar de les moest komen. En zonder antwoord droop hij af en hij kon er weer over nadenken. En ja dat deed hij. Afspraken die hij na moet komen, wanneer kan hij nou de toets inhalen? Krijg ik nu wel of geen aftekenlijst? Ik moet vaker in de les komen? hoe ga ik dit op lossen? Wat bedoelt ze precies? Red ik dit jaar nog wel? Boing…vol hoofd..chaos!
En nee, hij vraagt geen hulp want hij is al 19 en hij vindt dat hij het zelf moet oplossen?!?! Als hij uiteindelijk de oplossing niet vindt gaat hij naar bed om te slapen. Dan is zijn hoofd even stil. Tenminste…hij hoop dat hij kan slapen, want vaak gaat zijn hoofd gewoon door.

Afgelopen week was hij gestart met een boek met opdrachten die mee tellen voor de overgang naar het volgende niveau. Ik hoorde hem al zuchten en kreunen. “Hoor dit dan? Dit is echt belachelijk. Ze vragen aan mij wat mijn doelen zijn voor het komend jaar? Ik heb geantwoord dat mijn doelen privé zijn. Dat gaat ze niks aan wat mijn doelen zijn!”
Uitgelegd dat de opdracht is een doel te omschrijven en daar acties bij te bedenken. Doelen die gerelateerd zijn aan school of aan zijn stageplek. Hij hoorde het aan, maar raakte steeds meer in de war. “Ja maar er wordt toch gevraagd naar mijn doelen? En mijn doelen wil ik niet hierin delen!” Ik geef nog een voorbeeld van een doel. Je gaat naar je werk en wilt vandaag 3 speciale broden verkopen. Hoe ga je dat doen? Wat heb je nodig om deze broden te kunnen verkopen, wat kan je hierbij helpen? “Ja leuk! zegt hij, maar dat is toch niet mijn doel?” We merken op dat hij de vraag persoonlijk maakt en dat het eigenlijk zakelijk is bedoelt. “Wat leer ik hier nou van?” briest hij. En onze uitleg gaat verder. “Het gaat er om dat school wil zien of jij doelen kunt stellen en hier acties bij kan bedenken.” Waarop hij weer vraagt waarom je zoiets moet leren? “Als je iets verkoopt in de winkel dan is het toch logisch dat je dat verkoopt en je denkt toch niet steeds na hoe je dat dan doet, dat gaat toch vanzelf?” En….doing…vol hoofd…chaos!!!

Het boek wordt dicht geklapt en met een diepe zucht zegt hij: “Ik denk dat ik maar stop met school! Want ik begrijp er werkelijk niks van!” De onmacht is van hem af te lezen en de chaos is te zien. “Neem maar even rust, laat het even bezinken.” Hij staat op en gaat naar buiten.

Related post