Vlinder in een potje

Ik heb het gevoel dat de school afgelopen jaar een vlinder in een potje hebben laten verdwijnen. Onze zoon die na thuiszitten, dagopname toch weer naar school kon heeft het het eerste schooljaar prima gedaan. Hij was een voorbeeld leerling, zoals zijn mentor dat zij. Hij had mooie cijfers op vmbo-t niveau en mocht over naar de 2de klas. Begin van het jaar deed hij alle vakken op VMBO -t niveau en halverwege het jaar ging wiskunde naar basis kader. Wat ik niet gek vond want, rekenen en wiskunde was niet zijn sterkste kan. Nu moeten we kiezen voor het derde schooljaar. De keuze is VMBO-t afmaken en diploma halen. Stage klas waarbij hij 4 dagen stage loopt en 1 dag naar school gaat, of de dagbestedingsklas waar hij 4 certificaten kan halen, en verder op sociale ontwikkeling gestimuleerd wordt. Bij het laatste gesprek kreeg ik te horen dat zijn cijfers dermate slecht zijn, en dat hij geen vmbo-t kan en mag doen. Dat hij een stil muisjes is in de klas, geen aansluiting en contact heeft met klasgenoten en dat het een jongen is die je wel eens kan vergeten. Nou ik kan je vertellen dat dit hard binnen kwam. Eigenlijk zit hij in een sociaal isolement, en dat hoor ik nu pas. Hij gaat naar school, zit zijn tijd uit en wordt door de taxi weer naar huis gebracht. Hij functioneert als een gedoofd kaars, en vind niks leuk. Is hij thuis somber? Nee helemaal niet. Thuis kruipt hij achter de pc en kletst hele verhalen mijn “vrienden” op team speak. Door dit sociale isolement, is zijn motivatie gekelderd en haat hij slecht cijfers. Met gevolg dat hij naar de dagbestedingsklas moet. En ik ben zo bang dat hij ook daar geen aansluiting gaat vinden met klasgenoten, omdat hij ze kinderachtig vind. Het is een rec 4 school, en de dagbestedingsklas is naar mijn idee een klas waar je heen gaat als je niks anders aan kan. Echter denk ik dat onze zoon veel meer kan, maar dat de kaars uitgeblazen is. De directeur zegt: “Wij zijn een school en bieden geen zorg!” En dat is wat er voor gezorgd heeft dat onze vlinder nu opgesloten zit in een pot. En dat maakt me boos! Want er zijn weinig tot geen keuzes, weinig mogelijkheden om het eens bij een andere school te gaan proberen. Maar ik wil dat onze vlinder weer gaat vliegen, en zich gewenst voelt in onze maatschappij, geniet van de dingen die hij wel kan en leuk vind. Contact heeft met jongeren waar hij zich aan kan optrekken. Hoe ik dit voor elkaar kan krijgen weet ik nog niet, maar waar een wil is is een weg! Goh…wat voel ik me rot! Maar strijdbaar tegelijkertijd!!